ایرانی نیوز

چگونه رابطه جنسی را طولانی تر کنیم

رسیدن به اوج سریعتر از شریک زندگی مشترک است ، بنابراین خود را تحریک نکنید. خوشبختانه اکثر افرادی که به سرعت به اوج خود می رسند می توانند یاد بگیرند که چگونه بیشتر دوام بیاورند . تمرینات و تغییر سبک زندگی می تواند به بهبود کنترل کمک کند و بسیاری از روش های تاخیر در اوج گیری وجود دارد که می توانید در طول رابطه جنسی امتحان کنید. محصولات و داروهای کنترل کننده اوج نیز می تواند ارزش یک گلوله را داشته باشد. اگر شریک زندگی شما خیلی زود کار را تمام کرد ، سعی کنید به عنوان یک تیم به موضوع نزدیک شوید. از سرزنش خودداری کنید و به آنها بگویید که می خواهید برای ایجاد صمیمیت جسمی و عاطفی با هم کار کنید

آرام باشید و خود را تشویق کنید. اضطراب و اعتماد به نفس اصلی ترین عامل خلق و خو هستند ، بنابراین سعی کنید خوش بین باشید. نزدیک شدن به رابطه جنسی با اعتماد به نفس ، احترام به خود و نگرش مثبت می تواند همه تفاوت را برای شما و همسرتان ایجاد کند. [1]
به جای این که به فکرهای منفی درباره عملکرد خود بپردازید ، با خود فکر کنید: "سام ، سریع تمام کردن کار معمول است و نباید خودت را تحمل کنی. شما می توانید با این کار کنار بیایید! "

در طول استمنا on به مدت طولانی تری کار کنید. تلاش برای رسیدن به اوج هرچه سریعتر در طول خودارضایی می تواند بدن شما را به گونه ای تربیت کند که انتظار یک پایان سریع را داشته باشد. [3] خودارضایی چند بار در هفته و چند ساعت قبل از رابطه جنسی می تواند به تاخیر در اوج خود کمک کند ، به خصوص اگر در هنگام استمنا مدت طولانی تری تمرین کنید.

شروع به انجام تمرینات کف لگن کنید. ورزش در عضلاتی که انزال را کنترل می کنند می تواند به دوام شما کمک کند. برای شناسایی این عضلات ، ادرار را در میانه جریان متوقف کنید و ماهیچه هایی را که مانع عبور گاز می شوند ، سفت کنید. برای ورزش آنها ، 3 ثانیه آنها را سفت کنید ، 3 ثانیه آرام باشید ، سپس 5 تا 10 بار تکرار کنید.[4]
در ابتدا ممکن است ورزش در حالت خوابیده یا نشسته آسان باشد ، اما سعی کنید آنها را نیز به حالت ایستاده انجام دهید. همانطور که عضلات را تقویت می کنید ، 3 مجموعه با 10 تکرار در روز را هدف قرار دهید.
سعی کنید فقط ماهیچه هایی را که به کنترل ادرار و دفع گاز کمک می کنند ، سفت کنید. فقط باسن یا ران خود را خم نکنید.
هنگام ورزش به طور معمول نفس بکشید و از نگه داشتن نفس خودداری کنید.



مصرف سایر داروهای الکلی را کاهش دهید. الکل و سایر مواد می توانند باعث انزال زودرس ، اختلال نعوظ و سایر مشکلات عملکردی شوند. قبل از رابطه جنسی از مصرف مواد مخدر و الکل خودداری کنید و سعی کنید مصرف کلی خود را کاهش دهید.



در صورت امکان یک شریک جنسی منظم پیدا کنید. اگر به طور معمول با هم قرار می گذارید ، در مورد حل و فصل با کسی در نظر بگیرید. صمیمی بودن با یک نفر می تواند به شما کمک کند در هنگام رابطه جنسی راحت و راحت باشید. وقتی با کسی راحت هستید ، گفتگوی آزاد در مورد بهبود زندگی جنسی آسان تر است.


ابتدا سعی کنید همسرتان را تحریک کنید. بدون تحریک خود و اجازه دادن به قسمتهای حساس شما ، به همسرتان توجه کنید. به این ترتیب ، سطح هیجان و اوج خود را نزدیک به همان زمان همگام سازی می کنید



از حرکات کندتر استفاده کنید. وقت گذاشتن می تواند به دوام بیشتر شما کمک کند ، بنابراین سعی کنید سفر را بر مقصد اولویت بندی کنید. به جای فقط یک سری حرکات سریع ، مانند یک رقص نفسانی به رابطه جنسی نزدیک شوید.



موقعیت های جدید را امتحان کنید. تغییر موقعیت می تواند به شما کمک کند تا دوباره توجه خود را متمرکز کرده و سطح هیجان خود را دوباره تنظیم کنید. بعلاوه ، آزمایش موقعیت های جدید می تواند به بدن شما یاد دهد که از روال عادی خود خارج شود. [8]
علاوه بر این ، اگر یک موقعیت وجود دارد که همیشه به نظر می رسد کلاهبرداری را برای شما انجام می دهد ، آن را برای آخرین زمان ذخیره کنید


وقتی احساس نزدیکی می کنید نفس های آرام و عمیق بکشید. کاهش تنفس در صورت احساس نزدیک شدن به اوج می تواند به خاموش شدن رفلکس ارگاسم کمک کند. با استنشاق ، نفس عمیق بکشید و شکم خود را گسترش دهید. نفس خود را به مدت 2 یا 3 ثانیه نگه دارید ، سپس به آرامی نفس خود را بیرون دهید.[10]
نفس کشیدن را آرام ادامه دهید تا جایی که دیگر احساس نزدیک شدن به اوج خود ندهید.



برای لحظه ای به چیز دیگری فکر کنید. وقتی احساس نزدیکی می کنید ، سعی کنید حواس خود را پرت کنید و به چیزهای غیرجنسی مانند کار ، ورزش ، یک برنامه تلویزیونی یا مدرسه فکر کنید. جلب توجه موقت می تواند به آرامش و کاهش سرعت کمک کند.[11]
سعی کنید تمام وقت را به فکر چیز دیگری نگذارید. شما هنوز هم می خواهید حضور داشته باشید و تمرکز خود را برای جلب رضایت شریک زندگی خود حفظ کنید.

مشکلات شایع جنسی در مردان

مشکلات جنسی در مردان می تواند بسیار متفاوت باشد و به شدت جنسیت قوی را نگران کند. آنها می توانند در هر زمان در هنگام رابطه جنسی رخ دهند و مانع از برخورد صمیمانه جسمی زن و شوهر با یکدیگر شوند. اگرچه بیشتر مشکلات جنسی به راحتی قابل درمان هستند ، اما بیشتر مردان جرات ندارند در مورد آنها با پزشک صحبت کنند. درمان به موقع می تواند منجر به حل سریع مشکل شود.

رایج ترین مشکلات جنسی در مردان چیست؟

اختلال نعوظ - این شرایط به عنوان ناتوانی جنسی نیز شناخته می شود. با اختلال نعوظ ، یک مرد قادر به حفظ نعوظ به اندازه کافی برای رابطه جنسی با شریک زندگی خود نیست. دلایل این بیماری می تواند از نظر جسمی و روانی باشد. برخی از بیماری های مزمن مانند تصلب شرایین ، استفاده از داروهای خاص ، بیماری های عصبی می توانند دلیل اختلال در نعوظ باشند. دلایل روانی شامل استرس ، افسردگی ، تنش و اضطراب مرد در مورد توانایی های جنسی است.

اختلالات انزال . در اینجا چند شرایط مختلف وجود دارد:

- انزال زودرس - در این شرایط انزال خیلی زود اتفاق می افتد - قبل یا اندکی پس از نفوذ. انزال زودرس رایج ترین مشکل جنسی در مردان است و اغلب به دلیل نگرانی مرد در مورد توانایی جنسی خود برای جلب رضایت شریک زندگی خود است.

- انزال سرکوب شده - در مقابل انزال زودرس در اینجا خیلی آهسته رخ می دهد. ممکن است به دلیل استرس آسیب زا یا جاذبه ناکافی بین دو شریک باشد.

- انزال رتروگراد - در حین عمل انزال ، بخشی از منی به جای عبور از مجرای ادرار و بیرون آمدن از بالای آلت تناسلی مرد ، به مثانه مرد وارد می شود. این نوع اختلال انزال در مردان مبتلا به دیابت و کسانی که تحت عمل جراحی پروستات یا مثانه قرار گرفته اند بیشتر دیده می شود.

سرکوب میل جنسی یا کاهش میل جنسی در مردان با کاهش میل مرد به رابطه جنسی همراه است. این مشکل ممکن است به دلیل عوامل جسمی و روانی باشد. کارشناسان سایت همسرتایم توصیه های زیر را به شما میکنند. اغلب با کاهش سطح هورمون اصلی جنسی مرد - تستوسترون همراه است. همچنین می تواند به دلیل استفاده از داروهای ضد افسردگی ، فشار خون بالا و مشکلات در روابط بین دو شریک باشد.

درمان مشکلات جنسی در مردان چیست؟

در ابتدا لازم است که علت دقیق این مشکل جنسی و جسمی یا روانی بودن آن مشخص شود. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

- دارو درمانی این بیماری ، علت مشکل جنسی در مردان است.

- اگر هورمون هورمون تستوسترون در بدن مرد کاهش یابد ، هورمون درمانی انجام می شود.

- درمان روانشناختی برای افسردگی ، تنش یا ترس که منجر به پرهیز از رابطه جنسی می شود.

چگونه می توان برای مشکلات جنسی روان درمانی کرد

بسیاری از مردم در یک زمان یا دیگری دچار مشکلات جنسی می شوند. ممکن است احساس از دست دادن رابطه جنسی یا صمیمیت ، خودآگاهی ، دشواری در دستیابی یا حفظ تحریک و یا حتی ناتوانی در رابطه جنسی داشته باشیم. هرچند ممکن است روان درمانی کمک کند. هر مشکلی که باشد ، درمورد گزینه های خود با پزشک صحبت کنید - درمان فردی ، رابطه جنسی با شریک زندگی یا احتمالاً حل مشکل از راه های دیگر.


مراجعه کنید. برای جستجوی روان درمانی برای مسائل جنسی ، با پزشک عادی خود شروع کنید و به یک درمانگر مراجعه کنید. شما پزشك ممكن است از قبل در جريان نزديك يا پزشكان خاصي را براي توصيه بدانيد. در غیر این صورت ، او هنوز هم می تواند به شما در یافتن یک درمانگر مناسب کمک کند. [1]
اعضای نزدیک خانواده نیز ممکن است ایده هایی داشته باشند. اگر توصیه یکی از عزیزان خود را داشته باشید ، ممکن است در مورد یک درمانگر اطمینان بیشتری داشته باشید.
همچنین می توانید از دوستان صمیمی درخواست ارجاع یا پیشنهاد دهید. نیازی نیست که بگویید مسئله چیست ، فقط این که بدنبال یک درمانگر هستید. توصیه های سایر چهره های معتبر نیز همین است.



خودتان به دنبال یک درمانگر مجاز باشید. همچنین می توانید به صورت آنلاین یا با مشورت با منابع محلی بهداشت روان ، روانشناس درمانی را در منطقه خود مستقر كنید. برخی از وب سایت ها مانند Psychology Today می توانند شما را به سمت یافتن درمانگران و موتورهای جستجو سوق دهند. در غیر این صورت ، به بیمارستان های اطراف و سازمان های حرفه ای مراجعه کنید. [2] [3][4]
همانطور که گفته شد ، پایگاه داده آنلاین را امتحان کنید. این منابع اغلب کمی بیشتر از دفترچه تلفن ، مانند تجربه ، درجه ها و تخصص درمانگر ، اطلاعات را فراهم می کنند.
بسیاری از ایالت ها و مناطق دارای انجمن های روانشناسی حرفه ای نیز هستند. تماس و درخواست یک متخصص در زمینه مسائل جنسی را در نظر بگیرید.
مرکز بهداشت روان جامعه خود را برای پیشنهادات بیشتر یا در صورت امکان ، یک دانشگاه روانشناسی یا دانشگاه کالج در نزدیکی آن آزمایش کنید.



قبل از حل و فصل ، سوالات زیادی بپرسید. تناسب در یافتن یک درمانگر مناسب مهم است ، به ویژه برای مسائل حساس جنسی. نیازی نیست به اولین درمانگری که ملاقات می کنید بسنده کنید. درعوض ، آماده باشید تا سالاتی را بپرسید تا مشخص شود درمانگر صلاحیت کمک به شما را دارد ، با او راحت هستید و مایلید با هم کار کنید.[5]
از مجوز بودن درمانگر اطمینان حاصل کنید. این ممکن است کمک کند تا با پرسیدن مدت زمان وی در عمل ، پیگیری شود.
در مورد زمینه های تخصصی درمانگر س Askال کنید. بگویید ، "من احساس اضطراب / افسردگی می کنم / خودم نیستم و برخی مشکلات جنسی دارم. شما با این نوع مسائل چه تجربه ای دارید؟ " همچنین باید در مورد روش ها و روش های درمانی س askال کنید.
فراموش نکنید که از درمانگران بالقوه در مورد هزینه ها ، یعنی چقدر آنها در هر جلسه هزینه می گیرند و همچنین اینکه چه نوع پرداختی را می پذیرند ، بپرسید. آیا مثلاً بیمه شما را قبول می کنند؟



شروع به کاوش در "داستان جنسی خود کنید. "هنگامی که به یک درمانگر متوسل شدید ، باید با هم کار کنید تا به زیر و بم مسائل جنسی خود برسید. به این فکر کنید که "داستان" خودتان را کاوش می کنید. هر کس یک داستان جنسی دارد - نه فقط گذشته جنسی شما بلکه تمام چمدان های فرهنگی ، جنسیتی ، خانوادگی و شخصی که در رابطه با رابطه جنسی حمل می کنید. به احتمال زیاد درمانگر شما سعی می کند مشکل را در موضوعات اساسی پیدا کند. [6] [7]
انتظار داشته باشید که درمانگر در مورد خانه و زندگی کاری شما سال کند. آیا شما دچار استرس یا نگرانی شده اید؟ آیا در تعادل خواسته های کار و خانواده مشکلی ندارید؟
آیا چیزی از گذشته در پس مشکلات صمیمیت شما است؟ آیا شما بزرگ شده اید که جنسیت را منفی یا بد می دانید ، یا ضربه ای را تجربه کرده اید؟
یا شاید شما مشغول یک اتفاق بزرگ در زندگی هستید - مرگ ، تولد بچه ها ، طلاق یا اخراج از کار؟ این ممکن است عدم تمایل یا علاقه به رابطه جنسی را توضیح دهد ، از جمله موارد دیگر.


با شریک زندگی خود به دنبال یک درمانگر رابطه جنسی باشید. رابطه جنسی درمانی نوعی روان درمانی است که برای زوجینی طراحی شده است که می خواهند به مسائل تمایل ، عملکرد جنسی یا صمیمیت بپردازند. هرکسی فارغ از سن ، جنس ، جنسیت و گرایش جنسی می تواند از درمانگران رابطه جنسی استفاده کند. درمانگران جنسیت می توانند روانشناس باشند بلکه مددکاران اجتماعی ، پزشکان یا درمانگران مجاز با آموزش ویژه در روابط هستند.[8][9][10]
از یک پزشک یا شاید از یک دوست معتمد یا یکی از اعضای خانواده خود ارجاع کنید. همچنین می توانید از منابع ذکر شده در بالا در انجمن های روانشناسی محلی ، پایگاه های اطلاعاتی آنلاین ، بخش های روانشناسی و مراکز بهداشت روان جامعه استفاده کنید.
به دنبال تناسب خوب باشید. درمورد تحصیلات ، مدارک و تجربیات خود از یک درمانگر جنسی بالقوه س Askال کنید - آیا وی مثلاً از طرف دولت مجوز دارد یا در انجمن مربیان ، مشاوران و درمانگران جنسی آمریکا معتبر است؟
ببینید آیا درمانگر تجربه کار با مسئله جنسی خاص شما را دارد یا خیر. درمانگران جنسیت می توانند در زمینه های مختلف مانند سو abuse استفاده جنسی گذشته ، مسائل جنسیتی و عوامل فرهنگی اجتماعی در ارزشهای جنسی تخصص داشته باشند.
بخاطر داشته باشید: درمانگران مجاز جنسی ارتباط جنسی با بیماران ندارند. تماس بدنی (که گاهی اوقات را اجاره جنسی نامیده می شود) بخشی از جریان اصلی جنس درمانی نیست.



یک درمانگر ازدواج و خانواده (MFT) را در نظر بگیرید. MFT همان درمانگر جنسیت نیست ، اگرچه نقش ها می توانند همپوشانی داشته باشند. MFT ها متخصصان بهداشت روان هستند که هم در روان درمانی و هم در پویایی خانواده آموزش دیده اند. آنها مجاز به درمان مشکلات عاطفی و روحی ، از جمله رابطه جنسی و صمیمیت ، در چارچوب خانواده ، ازدواج یا مشارکت نزدیک هستند. [11]
یک مزیت MFT نسبت به روان درمانگر عادی این است که آنها آموزش دیده اند تا نه تنها با فرد ، بلکه در چارچوب یک رابطه یا خانواده با فرد رفتار کنند.
معمولاً MFT ها سطح آموزش فارغ التحصیلان را دارند. آنها باید کاملاً معتبر باشند و می توانند از زمینه هایی مانند روانشناسی ، روانپزشکی ، پرستاری ، مراقبت دام و کارهای اجتماعی ناشی شوند.
MFT های اطراف خود را به صورت آنلاین جستجو کنید ، از جمله از طریق انجمن درمانی آمریکایی برای ازدواج و خانواده درمانی.

برنامه درمانی را دنبال کنید. به طور کلی ، درمان برای مسائل جنسی یک فرایند کوتاه است که فقط تعداد جلسات محدودی دارد. این برنامه همچنین به دنبال رفع هرگونه مشکلات عاطفی یا ذهنی است که در مسائل جنسی شما نقش دارند و به شما آموزش می دهد تا علائم جسمی را کنترل کنید. اگرچه مواردی مانند ضربه ممکن است بیشتر طول بکشد ، اکثر زوجین شکایت خود را طی دو ماه تا یک سال حل می کنند. [12] [13]
اگر مشکل عدم تمایل است ، ممکن است درمانگران سعی کنند نگرش های منفی را شناسایی کنند و سعی کنند به شما کمک کنند تا روش های جدید تفکر در مورد رابطه جنسی را ایجاد کنید. یکی از تکنیک های معروف تمرکز حسی نام دارد که در آن زوجین بدون تماس جنسی یکدیگر را لمس یا نوازش می کنند. ایده این است که یاد بگیریم هنگام داشتن و لذت بردن با هم احساس امنیت کنید.
برای اختلال نعوظ ، درمانگران ممکن است سعی کنند اضطراب عملکرد احتمالی را برطرف کنند و به زوجین یاد دهند که تمرکز خود را از مقاربت قطع کنند. یا ، برای مشکلات در انزال زودرس ، زوجین ممکن است تکنیک های تمرکز را یاد بگیرند تا اجازه دهند رابطه جنسی بیشتر طول بکشد.
انتظار داشته باشید که این تمرینات احساسات شدیدی را برانگیخته و سپس درباره احساسات خود با روان درمانگر با درمانگر صحبت کنید.



جسمی بگیرید اختلال عملکرد جنسی انواع مختلفی دارد: اختلالات میل ، تحریک ، ارگاسم و درد. برخی از این موارد می تواند به دلیل مسائل روانشناختی ایجاد شود ، در حالی که برخی دیگر ممکن است از دلایل جسمی ناشی شوند. اگر مشکل جنسی دارید ، ابتدا باید با پزشک خود تماس بگیرید تا یک جسمی را رزرو کند و مشخص کند چه چیزی پشت این مسئله است. یک مشکل جسمی ممکن است به جای روان درمانی نیاز به درمان با دارو یا روش های دیگر باشد. [14]
انتظار داشته باشید که با پزشک خود جسمی کامل داشته باشید و به س questionsالات مربوط به علائم خود پاسخ دهید. همچنین ممکن است پزشک برای تعیین دقیق مشکل آزمایش های تشخیصی را تجویز کند.
شرایطی مانند دیابت ، بیماری قلبی ، عدم تعادل هورمون ها ، سو abuse مصرف مواد مخدر یا الکل یا بیماری مزمن کلیه و کبد همگی می توانند بر سلامت جنسی تأثیر بگذارند. بعضی از داروها نیز ممکن است مانند برخی از داروهای ضد افسردگی در عملکرد جنسی تداخل داشته باشند.
همچنین ممکن است پزشک در مورد میزان استرس ، سابقه جنسی گذشته ، مصرف الکل یا مواد مخدر و سایر موارد برای تعیین علت از شما سال کند.



اگر دچار مشکلات جسمی هستید ، دارو را امتحان کنید. بعضی اوقات مسائل جنسی نتیجه مشکلات اساسی جسمی است و با دارو حل می شود. این مسئله اغلب در مورد اختلال نعوظ درست است ، اما در مورد سایر شرایط نیز وجود دارد. پس از انجام جسمی ، پزشک باید به شما مشاوره دهد. [15][16]
اگر مشکل هورمونی است ، از پزشک خود در مورد عکس ، قرص یا کرم هایی که می توانند عدم تعادل یا نقص را درمان کنند ، س askال کنید. برای زنان این ممکن است شامل استروژن یا آندروژن درمانی باشد که هر دو برای عملکرد جنسی مهم هستند.
برای مردان ، داروهایی که جریان خون به آلت تناسلی را افزایش می دهند مانند ویاگرا یا سیالیس می توانند به طور موثر اختلال نعوظ را درمان کنند. FDA ایالات متحده اخیراً داروی Flibanserin را که به اصطلاح ویاگرا زنانه است و می تواند به تقویت میل جنسی کمک کند ، تصویب کرده است.



در صورت نیاز با کمک های مکانیکی آزمایش کنید. اگر بتوانید از راه مکانیکی مشکل را درمان کنید ، روان درمانی نیز لازم نیست. تعدادی کمک برای حل اختلالات جنسی جسمی وجود دارد. برای مثال ، مردان می توانند از پمپ ها یا کاشت ها برای کمک به اختلال در نعوظ استفاده کنند.[17]
با پزشک در مورد کمک های احتمالی و اینکه آیا این یک گزینه است ، صحبت کنید. سپس او می تواند در مورد محصولات بی خطر به شما مشاوره دهد.
بسیاری از وسایل کمکی جنسی مانند پمپ های خلاuum را می توانید بصورت آنلاین پیدا کنید. این موارد برای مردان و زنان در دسترس است - به عنوان مثال Eros کمکی است که مخصوصاً برای خانمها تصویب شده است ، گرچه گران است.
زنان همچنین ممکن است یک ویبراتور برای تحریک جنسی مفید باشند ، در حالی که کسانی که دچار انقباضات اسپاسم (واژینیسموس) هستند می توانند گشاد کننده ها را امتحان کنند.

چگونه التهاب مفاصل را درمان کنیم

التهاب التهاب یا التهاب مفصل التهاب تاندون ها است که انتهای مخروطی عضلات است که به استخوان متصل می شوند. هر زمان عضلات منقبض شده و استخوان ها حرکت می کنند ، تاندون ها عمل می کنند. به همین ترتیب ، تاندونیت اغلب در نتیجه استفاده بیش از حد ، مانند حرکات تکراری در محل کار است. تاندونیت از نظر تئوریک می تواند همه تاندون ها را تحت تأثیر قرار دهد ، اما مچ دست ، آرنج ، شانه ، پهلوها و پاشنه پا (تاندون آشیل) مناطقی هستند که بیشتر ملتهب می شوند. [1] التهاب التهاب مفاصل می تواند باعث درد و ناتوانی قابل توجهی شود ، اگرچه اغلب پس از چند هفته کمرنگ می شود ، به خصوص اگر برخی از درمان های مفید مراقبت در منزل اعمال شود. با این حال ، در بعضی موارد ، التهاب تاندون می تواند مزمن شود و نیاز به مراقبت پزشکی دارد.

1
استفاده بیش از حد از تاندون / عضله را متوقف کنید. تاندون های ملتهب می توانند در اثر آسیب ناگهانی ایجاد شوند ، اما معمولاً در اثر حرکات تکراری و کوچک در طی روزها ، هفته ها یا ماه ها ایجاد می شوند.[2]حرکات تکراری باعث ایجاد فشار بر روی تاندون ها می شود که باعث ایجاد پارگی های ریز و التهاب موضعی می شود. مشخص کنید که چه اقدامی مشکل را ایجاد می کند و یا کمی از آن فاصله بگیرید (حداقل چند روز) یا حرکت را به نوعی اصلاح کنید. اگر تاندونیت مربوط به کار است ، پس با کارفرمای خود در مورد تغییر موقت فعالیت دیگری صحبت کنید. اگر مشکل شما مربوط به ورزش است ، ممکن است خیلی پرخاشگرانه یا با فرم نامناسب در حال تمرین باشید - با یک مربی شخصی مشورت کنید.
بازی زیاد تنیس و گلف از دلایل عمده التهاب مفصل آرنج است ، بنابراین اصطلاحات "آرنج تنیس" و "آرنج گلف باز".
اگر به بدن فرصت استراحت دهید ، التهاب تاندونیت حاد معمولاً بهبود می یابد ، اما اگر این کار را نکنید ، می تواند به یک مشکل مزمن (مداوم) تبدیل شود که درمان آن بسیار دشوارتر است.



2
مقداری یخ به تاندون ملتهب بزنید. درد ناشی از التهاب التهاب در درجه اول به دلیل التهاب است ، که بدن برای بهبود و محافظت از بافت آسیب دیده تلاش می کند. با این حال ، پاسخ التهابی بدن معمولاً بیش از حد است و در واقع به مشكل منجر می شود ، بنابراین كنترل آن در كاهش علائم كلیدی است. به همین ترتیب ، کیسه یخ ، کیسه یا کیسه ژله یخ زده یا حتی یک کیسه سبزیجات منجمد را روی تاندون ملتهب خود بمالید تا التهاب را کاهش دهد و درد را کمرنگ کند.[3] سرما درمانی را هر چند ساعت یک بار انجام دهید تا درد و التهاب فروکش کند.
اگر التهاب در تاندون ها / عضلات کوچکتر و در معرض دید بیشتر (مانند مچ دست یا آرنج) باشد ، یخ را به مدت حدود 10 دقیقه استفاده کنید. اگر یک تاندون / عضله بزرگتر یا عمیق تر است (مانند شانه یا مفصل ران) ، یخ را برای مدت زمان نزدیک به 20 دقیقه بگذارید.
در حالی که تاندون ملتهب را ملافه می کنید ، منطقه را بلند کرده و با بستن باند Tensor یا Ace در اطراف ناحیه فشرده کنید - هر دو روش به طور موثرتری با التهاب مقابله می کنند.
فراموش نکنید که قبل از استفاده از یخ ، آن را در یک پارچه نازک بپیچید ، زیرا از واکنش های منفی مانند سوختگی یخ یا یخ زدگی جلوگیری می کند.


3
قرص ضد التهاب بخورید. روش دیگر مبارزه با التهاب التهاب تاندونیت استفاده از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی بدون نسخه (NSAIDs) است. [4] NSAID ها مانند آسپرین ، ایبوپروفن (Advil ، Motrin) و ناپروکسن (Aleve) به کنترل واکنش التهاب بدن کمک می کنند ، که تورم و درد را کاهش می دهد. NSAID ها معده (و کلیه ها و کبد را به میزان کمتری) سخت می گیرند ، بنابراین بهتر است برای هر نوع آسیب خاصی آنها را بیش از دو هفته مصرف نکنید.
به عنوان یک گزینه جایگزین برای قرص ها ، استفاده از کرم یا ژل ضد التهاب / تسکین دهنده درد روی تاندون ملتهب خود را در نظر بگیرید ، به خصوص اگر نزدیک به سطح پوست باشد و در آنجا جذب شده و تأثیر بیشتری داشته باشد.
برای علائم خود از استفاده از داروهای مسکن (استامینوفن) یا شل کننده عضلات (سیکلوبنزپرین) خودداری کنید ، زیرا این داروها التهاب را برطرف نمی کنند.

1
تاندون ملتهب را کمی کشیده کنید. تاندونیت خفیف و متوسط و کشیدگی های عضلانی اغلب به خوبی به کشش واکنش نشان می دهند زیرا تنش عضلانی را تسکین می دهد ، گردش خون را تقویت می کند و انعطاف پذیری و دامنه حرکت را افزایش می دهد.[5]کشش برای تاندونیت حاد (تا زمانی که درد / التهاب شدید نباشد) ، تاندونیت مزمن و به عنوان یک اقدام پیشگیرانه قابل استفاده است. هنگام کشش ، از حرکات آهسته و ثابت استفاده کنید و موقعیت ها را به مدت 20 تا 30 ثانیه حفظ کنید. روزانه سه تا پنج بار تکرار کنید ، به خصوص قبل و بعد از یک فعالیت شدید.
برای تاندونیت مزمن یا به عنوان یک استراتژی پیشگیری از آسیب ، قبل از کشش ، ناحیه آسیب دیده را گرم کنید زیرا عضلات و تاندون ها گرم و انعطاف پذیر تر می شوند.
به خاطر داشته باشید که درد التهاب التهاب مفاصل معمولاً در شب و بعد از حرکت یا فعالیت بدتر است.

2
مهاربند استفاده کنید. اگر تاندونیت به زانو ، آرنج یا مچ دست شما مربوط می شود ، به منظور کمک به محافظت از ناحیه و محدود کردن حرکت ، استفاده از آستین نئوپرن انعطاف پذیر یا مهاربند نایلون / Velcro را پشتیبانی کنید. [6] استفاده از تکیه گاه یا بریس همچنین به شما یادآوری می کند که هنگام کار یا ورزش بیش از حد راحت باشید و در مصرف آن زیاده روی نکنید.
با این حال ، عدم تحرک کامل یک منطقه ملتهب نیز توصیه نمی شود زیرا تاندون ها ، عضلات و مفاصل مربوطه برای بهبودی مناسب به گردش خون مداوم نیاز دارند.
علاوه بر پوشیدن ساپورت ، ارگونومی محل کار خود را بررسی کنید و مطمئن شوید که متناسب با اندازه و نوع بدن شماست. در صورت نیاز ، صندلی ، صفحه کلید و میز کار خود را تنظیم کنید تا استرس بیش از حد بر روی مفاصل و تاندون های شما کاهش یابد.


1
با پزشک خود مشورت کنید. اگر التهاب تاندون شما از بین نرفته و پاسخ خوبی به استراحت و مراقبت های اولیه در خانه نداده است ، پس برای معاینه فیزیکی به پزشک مراجعه کنید پزشک با استفاده از تجهیزات تشخیصی مانند سونوگرافی یا ام آر آی ، شدت التهاب مفصل شما را ارزیابی کرده و به شما توصیه می کند. اگر تاندون از استخوان پاره شده باشد (پاره شده باشد) ، مراجعه به جراح ارتوپدی برای ترمیم جراحی ضروری است.[7] برای موقعیت های کمتر جدی ، توانبخشی و / یا تزریق استروئید اغلب مناسب ترند.
بیشتر جراحی های تاندونیت شدید از طریق آرتروسکوپی ، با قرار دادن یک دوربین کوچک و ابزارهای مینیاتوری از طریق برش های کوچک نزدیک به مفاصل ، انجام می شود. [8]
برای تاندونیت مزمن ، آسپیراسیون متمرکز بافت اسکار (FAST) یک جراحی کم تهاجمی است که بدون تحریک بافت سالم ، بافت اسکار را از تاندون خارج می کند.[9]

2
برای توانبخشی مراجعه کنید. اگر التهاب تاندونیت شما یک بیماری مزمن است ، اما به خصوص جدی نیست ، پزشک احتمالاً شما را برای توان بخشی مانند فیزیوتراپی ارجاع می دهد. یک فیزیوتراپیست کششهای خاص و متناسب و تمرینی را برای تاندون آسیب دیده و عضله اطراف به شما نشان می دهد. به عنوان مثال ، تقویت غیر عادی - که شامل انقباض عضله / تاندون در حالی که طولانی می شود - در درمان تاندونیت مزمن موثر است.[10]. برای تأثیر مثبت بر تاندونیت مزمن ، فیزیوتراپی معمولاً دو یا سه در هفته به مدت چهار تا هشت هفته مورد نیاز است.
فیزیوتراپیست ها همچنین می توانند تاندون های ملتهب را با سونوگرافی درمانی یا جریان میکروسکوپی درمان کنند ، هر دو ثابت شده است که به تسکین التهاب و تحریک بهبود کمک می کنند.
برخی از فیزیوتراپیست ها (و سایر متخصصان پزشکی) از امواج نوری کم انرژی (مادون قرمز) برای کاهش التهاب و درد در آسیب های اسکلتی عضلانی خفیف تا متوسط استفاده می کنند. [11]


3
تزریق استروئید انجام دهید. اگر پزشک شما فکر می کند این کار موجه است ، ممکن است تزریق استروئید را در تاندون ملتهب یا نزدیک آن توصیه کند. استروئیدهایی مانند کورتیزون در کاهش التهاب در مدت زمان کوتاهی بسیار م effectiveثر است ، که می تواند درد را از بین ببرد و تحرک را بازگرداند (حداقل کوتاه مدت) ، اما باید از آنها آگاهی داشت. [12] در موارد نادر ، تزریق کورتیکواستروئید می تواند تاندون آسیب دیده را بیشتر ضعیف کرده و باعث پارگی آن شود. به همین ترتیب ، تزریق کورتیکواستروئید به طور مکرر برای التهاب تاندون در طول سه ماه توصیه نمی شود زیرا خطر پارگی تاندون را افزایش می دهد.[13]
تزریق استروئید تسکین درد کوتاه مدت را ایجاد می کند ، اما ممکن است موفقیت طولانی مدت نداشته باشد. [14]
علاوه بر ضعیف شدن تاندون ، سایر عوارض جانبی مرتبط با تزریق استروئید شامل عفونت ، آتروفی عضلات محلی ، آسیب عصبی و کاهش عملکرد سیستم ایمنی بدن است.
اگر آمپول های استروئیدی نتوانند التهاب مفصل را برطرف کنند ، خصوصاً اگر همراه با فیزیوتراپی باشد ، باید نوعی جراحی در نظر گرفته شود.

چگونه از گریه چشم های پف کرده خلاص شویم

همه ما از آن چشمان قرمز پف کرده ای که بعد از گریه به دستتان می آید متنفر هستیم. خوشبختانه ، بهترین روش برای کاهش آنها ، دراز کشیدن کوتاه با یک بسته سرد است. اگر چشمان شما بیشتر یا پف کرده است ، ممکن است چند تغییر جزئی در سبک زندگی به شما کمک کند.


صورت خود را با آب سرد بشویید. اگر عجله دارید یا مکان عمومی هستید ، برای تازه سازی سریع به حمام مراجعه کنید. یک حوله کاغذی را دو بار تا کنید تا یک مربع مرتب درست شود ، سپس آن را در آب سرد خیس کنید. هر کدام را به مدت پانزده ثانیه به آرامی بر روی پلک های خود فشار دهید. به سمت بالا نگاه کنید و حوله را درست در زیر مژه های پایین خود قرار دهید ، پانزده ثانیه دیگر به آرامی روی هر چشم فشار دهید. اجازه دهید پوست شما خشک شود. در صورت لزوم این کار را تکرار کنید.
چشم های خود را تمیز نکنید و از صابون استفاده نکنید.
برخی از افراد دوست دارند حدود 1 قاشق چایخوری (5 میلی لیتر) نمک سفره را در 1 فنجان (240 میلی لیتر) آب یخ مخلوط کنند. اگر پوستی قرمز و تحریک شده دارید این را امتحان نکنید.

چشمان خود را با یک دستمال سرد بشویید. یک پارچه نرم و کرکی را با آب سرد یخی خیس کنید. آن را بیرون بیاورید ، سپس پارچه را به مدت حدود ده دقیقه روی چشم خود جمع کنید. سرما باید رگ های خونی اطراف چشم شما را منقبض کند و تورم را کاهش دهد.
نتایج مشابهی را می توانید با یک بسته یخ یا یک کیسه نخود فرنگی منجمد بدست آورید. حتی می توانید بسته بندی سرد خود را با پر کردن یک جوراب پر از برنج خام و ریختن آن در فریزر تهیه کنید. از کیسه ای با سبزیجات بزرگ و بزرگ استفاده نکنید ، زیرا نمی تواند دور چشم شما قالب بزند.



چشمان خود را با قاشق سرد بپوشانید. یک جفت قاشق چای خوری فلزی انتخاب کنید که از نزدیک روی چشم شما قرار بگیرد. آنها را برای حدود دو دقیقه فریز کنید و یا آنها را به مدت 5-10 دقیقه در یخچال نگه دارید. آنها را با کمی فشار بر روی چشمان خود قرار دهید. بگذارید تا گرم شوند.
اگر وقت دارید ، به جای آن شش قاشق را فریز کنید. به محض گرم شدن قاشق ها را با یک جفت سرد و جدید عوض کنید. بعد از جفت سوم متوقف شوید تا از آسیب پوست در اثر سرماخوردگی طولانی مدت جلوگیری کنید.
همچنین می توانید کیسه های چای سرد را به چشمان خود اضافه کنید تا پف را کاهش دهد.

نحوه آرایش آرایش چشم کوچک


چشمان درخشان و درخشان به نظر همه عالی است. اگر چشمان شما به طور طبیعی به طرف کوچکتر است ، نگران نباشید! بسیاری از ترفندهای آرایش وجود دارد که می توانید برای ایجاد توهم چشم های بزرگتر استفاده کنید. با ابروهای چاک خورده و درب های اولیه شروع کنید. از آنجا می توانید تکنیک های مختلفی برای استفاده از سایه چشم ، خط چشم و ریمل مژه و ابرو بزنید تا واقعاً چشم هایتان را باز کرده و آنها را بسیار بزرگتر نشان دهد.


ابروهای خود را بکشید و فرم دهید. ابرو به تعریف فرم چشم کمک می کند. ابروهای خود را بچینید تا مرتب شود و اگر دوست دارید با افزودن قوس ملایم آنها را فرم دهید . ابروهای مرتب و خوش فرم ، ناحیه چشم را باز کرده و بزرگتر به نظر می رسند. [1]
از زیر ابروهای خود را بکشید ، نه از بالا. این به شما کمک می کند تا چشمان خود را به سمت بالا باز کنید و بزرگتر به نظر برسید.


آب سرد را روی چشم های پف کرده بپاشید. پف چشم ها به دلیل آلرژی ، یک شب مناسب خواب یا کمبود خواب به طور کلی بسیار رایج است. متاسفانه ، پف چشم ها باعث می شود که حتی کوچکتر به نظر برسند. قبل از شروع آرایش ، ناحیه چشم خود را به آرامی با آب سرد بپاشید ، سپس آن را خشک کنید. این می تواند پف را کاهش دهد. [2]
همچنین می توانید با پر كردن یك کیسه زیپ دار از یخ و قرار دادن داخل پارچه شستشو ، كمپرس سرد ایجاد كنید. کمپرس را به مدت 10-15 دقیقه در ناحیه چشم خود قرار دهید.


آغازگر آرایش چشم را بزنید. پرایمر با دادن چیزی که می تواند به آن بچسبد ، به آرایش شما تا حد ممکن کمک می کند. یک لایه نازک از پرایمر را روی درب های خود بزنید ، تا ابرو ادامه دهید. اگر قصد دارید از زیر چشم خود سایه چشم بزنید (به عنوان مثال ، اگر می خواهید یک چشم دودی ایجاد کنید) ، همانجا پرایمر بزنید. [4]
اگر هیچ نوع آغازگری ندارید ، به جای آن از یک لایه نازک کانسیلر استفاده کنید. با گردگیری از پودر شفاف آن را دنبال کنید. این یک آغازگر موثر است.

چگونه چشم ها را در زیر آب باز نگه داریم

عینک ایمنی می تواند ناراحت کننده باشد و یا مهر و موم ناقصی داشته باشد که آن را برای شناگر معمولی بی فایده می کند. باز نگه داشتن چشم در زیر آب می تواند باعث تحریک غشای مخاطی (چشم ، بینی) شود. [1] با این حال ، در بسیاری از موارد لازم است. سازگاری با یک محیط زیر آب و اعوجاجات بینایی آن کلید صرف هر زمان در زیر آب است و گشودن چشم در زیر آب اولین قدم است.



به دستشویی بروید و سینک ظرفشویی خود را با آب پر کنید. شما می خواهید در مقایسه با آب استخر یا آب شیرین و آب شور ، آب شیر را راحت کنید و با آن شروع کنید. سینک ظرفشویی باید آنقدر پر باشد که بتوانید صورت خود را حداقل در نیمه راه غرق کنید. برای سهولت روند ، از دمایی که پوست را با سرما یا گرما تکان می دهد یا باعث سوختن آن می شود خودداری کنید.


صورت خود را با چشمان بسته قرار دهید. بگذارید صورت شما با دما سازگار شود و مطمئن شوید هنگام غوطه ور شدن در زیر آب احساس راحتی و آرامش می کنید. اگر در این مرحله بینی شما تحریک شده است ، باید متوقف شوید ، زیرا به دلیل کلر یا تمیز کردن محصولات جانبی از پاک کننده های پایه هالوژن ، چشم شما بیشتر تحریک می شود.



خود را در وان غرق کنید. تمرین کنید تا زمانی که نفس خود را نگه دارید چشم های خود را زیر آب باز نگه دارید. دمای آب باید متوسط تا سرد باشد ، مانند استخرها یا سینک ظرفشویی زودتر. این تمرین را تا جایی ادامه دهید که به مشکلی بر نخورید و تحریک ناشی از قرار گرفتن چشم در معرض آب را خسته نکنید.




یک منبع آب با حداقل تصفیه پیدا کنید. شنا را در استخری که از پاک کننده های غیر کلر یا آب شیرین استفاده می کند تمرین کنید. در حالی که به طور قطعی مشخص نشده است که کلر باعث تحریک چشم یا آسیب قرنیه می شود ، مشخص شده است که این فعالیت در محصولات جانبی پاک کننده های استخر را افزایش می دهد. از استخرهای بزرگتر باید خودداری کرد ، زیرا به احتمال زیاد از کلرهای هیپوکلریت یا کلسیم برای حفظ کیفیت آب استفاده می شود.



خود را غرق کنید و چشمان خود را باز کنید. اگر در آب شیرین هستید ، باید حداقل احساس تحریک داشته باشید ، اما آب تصفیه شده یا نمکی به احتمال زیاد حاوی مواد تحریک کننده است. در حالی که ممکن است چشم های شما تحریک شده و قرنیه های شما تحریک شوند ، از دست دادن بینایی بدون صرف زمان زیاد برای تمرین بعید است.



با چشمان باز وقت اضافه کنید. این کار را انجام دهید ، توجه به سوزش چشم یا شنای خستگی تا زمانی که بتوانید چشمان خود را در زیر آب باز نگه دارید تا زمانی که نفس خود را نگه دارید. تمرکز خود را بر این بگذارید که هر بار چشمان خود را زیر آب و تمرکز نگه دارید. اگر در حال حاضر شناگر قوی نیستید ، از مناطق عمیق یا خائنانه خودداری کنید.


چشمان خود را باز نگه دارید و زیر آب را ببینید. اگر در استخر درمان شده یا آب شور هستید ، احتمالاً می خواهید این کار را در چندین جلسه پخش کنید تا خطر تحریک را به حداقل برسانید ، هرچند که خیلی راحت طول نمی کشد. شما می خواهید در چندین منبع آب تمرین کنید ، که از نظر دید و رنگ متفاوت است. هنگام تمرین از هرگونه آب غیر بهداشتی یا راکد خودداری کنید ، زیرا عفونت های ناشی از آب در دریاچه های کوچک و حوضچه ها خطرناک است.
برای تجزیه و تحلیل دقیق اطلاعات بصری در زیر آب ، به تمرین اضافی نیاز دارید. [5] تمرین کنید که فاصله را با اشیایی که می دانید با شما عمق یا فاصله خاصی دارند ، تخمین بزنید و برای رسیدن به احساس توانایی خود در واکنش به این موارد ، مدت زمان رسیدن به جسم را تخمین بزنید.
اگر غواصی می کنید ، از رفتن به عمق لباس غیر تحت فشار خودداری کنید. تغییرات فشار در هنگام صعود می تواند به راحتی باعث ترکیدن مویرگ ها و آسیب به گوش شود. اطمینان حاصل کنید که هنگام شیرجه زدن به راحتی می توانید فشار را برابر کنید.

چگونه می توان برای مشکلات جنسی روان درمانی کرد


بسیاری از مردم در یک زمان یا دیگری دچار مشکلات جنسی می شوند. ممکن است احساس از دست دادن رابطه جنسی یا صمیمیت ، خودآگاهی ، دشواری در دستیابی یا حفظ تحریک و یا حتی ناتوانی در رابطه جنسی داشته باشیم. هرچند ممکن است روان درمانی کمک کند. هر مشکلی که باشد ، در مورد گزینه های خود با پزشک صحبت کنید - درمان فردی ، رابطه جنسی با شریک زندگی یا احتمالاً حل مشکل از راه های دیگر.

مراجعه کنید. برای جستجوی روان درمانی برای مسائل جنسی ، با پزشک عادی خود شروع کنید و به یک درمانگر مراجعه کنید. شما پزشك ممكن است از قبل در جريان نزديك يا پزشكان خاصي را براي توصيه بدانيد. در غیر این صورت ، او هنوز هم می تواند به شما در یافتن یک درمانگر مناسب کمک کند. [1]
اعضای نزدیک خانواده نیز ممکن است ایده هایی داشته باشند. اگر توصیه یکی از عزیزان خود را داشته باشید ، ممکن است در مورد یک درمانگر اطمینان بیشتری داشته باشید.
همچنین می توانید از دوستان صمیمی درخواست ارجاع یا پیشنهاد دهید. نیازی نیست که بگویید مسئله چیست ، فقط این که بدنبال یک درمانگر هستید. توصیه های سایر چهره های معتبر نیز همین است.



خودتان به دنبال یک درمانگر مجاز باشید. همچنین می توانید به صورت آنلاین یا با مشورت با منابع محلی بهداشت روان ، روانشناس درمانی را در منطقه خود مستقر كنید. برخی از وب سایت ها مانند Psychology Today می توانند شما را به سمت یافتن درمانگران و موتورهای جستجو سوق دهند. در غیر این صورت ، به بیمارستان های اطراف و سازمان های حرفه ای مراجعه کنید. [2] [3][4]
همانطور که گفته شد ، پایگاه داده آنلاین را امتحان کنید. این منابع اغلب کمی بیشتر از دفترچه تلفن ، مانند تجربه ، درجه ها و تخصص درمانگر ، اطلاعات را فراهم می کنند.
بسیاری از ایالت ها و مناطق دارای انجمن های روانشناسی حرفه ای نیز هستند. تماس و درخواست یک متخصص در زمینه مسائل جنسی را در نظر بگیرید.
مرکز بهداشت روان جامعه خود را برای پیشنهادات بیشتر یا در صورت امکان ، یک دانشگاه روانشناسی یا دانشگاه در همان نزدیکی آزمایش کنید.


قبل از حل و فصل ، سوالات زیادی بپرسید. تناسب در یافتن یک درمانگر مناسب مهم است ، به ویژه برای مسائل حساس جنسی. نیازی نیست که به اولین درمانگری که ملاقات می کنید بسنده کنید. درعوض ، آماده باشید تا سالاتی را بپرسید تا مشخص شود درمانگر صلاحیت کمک به شما را دارد ، با او راحت هستید و مایلید با هم کار کنید.[5]
از مجوز بودن درمانگر اطمینان حاصل کنید. این ممکن است کمک کند تا با پرسیدن مدت زمان وی در عمل ، پیگیری شود.
در مورد زمینه های تخصصی درمانگر س Askال کنید. بگویید ، "من احساس اضطراب / افسردگی می کنم / نه خودم و برخی از مشکلات جنسی. شما با این نوع مسائل چه تجربه ای دارید؟ " همچنین باید در مورد روش ها و روش های درمانی س askال کنید.
فراموش نکنید که از درمانگران بالقوه در مورد هزینه ها ، یعنی چقدر در هر جلسه هزینه می گیرند و همچنین در مورد نوع پرداختی که می پذیرند ، بپرسید. آیا مثلاً بیمه شما را قبول می کنند؟



شروع به کاوش در "داستان جنسی خود کنید. "هنگامی که به یک درمانگر متوسل شدید ، باید با هم کار کنید تا به زیر و بم مسائل جنسی خود برسید. به این فکر کنید که "داستان" خودتان را کاوش می کنید. هر کس یک داستان جنسی دارد - نه فقط گذشته جنسی شما بلکه تمام چمدان های فرهنگی ، جنسیتی ، خانوادگی و شخصی که در رابطه با رابطه جنسی دارید. به احتمال زیاد درمانگر شما سعی می کند مشکل را در موضوعات اساسی پیدا کند. [6] [7]
انتظار داشته باشید که درمانگر در مورد خانه و زندگی شغلی شما سال کند. آیا شما دچار استرس یا نگرانی شده اید؟ آیا در تعادل خواسته های کار و خانواده مشکلی ندارید؟
آیا چیزی از گذشته در پس مشکلات صمیمیت شما است؟ آیا شما بزرگ شده اید که جنسیت را منفی یا بد می دانید ، یا ضربه ای را تجربه کرده اید؟
یا شاید شما مشغول یک اتفاق بزرگ در زندگی هستید - مرگ ، تولد بچه ها ، طلاق یا اخراج از کار؟ این ممکن است عدم تمایل یا علاقه به رابطه جنسی را توضیح دهد ، از جمله موارد دیگر.



با شریک زندگی خود به دنبال یک درمانگر رابطه جنسی باشید. رابطه جنسی درمانی نوعی روان درمانی است که برای زوجینی طراحی شده است که می خواهند به مسائل تمایل ، عملکرد جنسی یا صمیمیت بپردازند. هرکسی فارغ از سن ، جنس ، جنسیت و گرایش جنسی می تواند از درمانگران رابطه جنسی استفاده کند. درمانگران جنسیت می توانند روانشناس باشند بلکه مددکاران اجتماعی ، پزشکان یا درمانگران مجاز با آموزش ویژه در روابط هستند.[8][9][10]
از یک پزشک یا شاید از یک دوست معتمد یا یکی از اعضای خانواده خود ارجاع کنید. همچنین می توانید از منابع ذکر شده در بالا در انجمن های روانشناسی محلی ، پایگاه های اطلاعاتی آنلاین ، بخش های روانشناسی و مراکز بهداشت روان جامعه استفاده کنید.
به دنبال تناسب خوب باشید. در مورد تحصیلات ، مدارک و تجربیات خود از یک درمانگر جنسی بالقوه س Askال کنید - آیا وی مثلاً از طرف دولت مجوز دارد یا در انجمن مربیان ، مشاوران و درمانگران جنسی آمریکا معتبر است؟
ببینید آیا درمانگر تجربه کار با مسئله جنسی خاص شما را دارد یا خیر. درمانگران جنسیت می توانند در زمینه های مختلف مانند سو abuse استفاده جنسی گذشته ، مسائل جنسیتی و عوامل فرهنگی اجتماعی در ارزشهای جنسی تخصص داشته باشند.
بخاطر داشته باشید: درمانگران مجاز جنسی ارتباط جنسی با بیماران ندارند. تماس بدنی (که گاهی اوقات را اجاره جنسی نامیده می شود) بخشی از جریان اصلی جنس درمانی نیست.

محققان دانشگاه آکسفورد به تازگی اعلام کرده اند که عسل ممکن است در بهبود علائم سرماخوردگی نسبت به آنتی بیوتیک ها یا سایر روشهای درمانی رایج بهتر عمل کند.
عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی (URTIs) بر بینی ، گلو و برونش ها تأثیر می گذارد. محققان در 14 کارآزمایی بالینی و مطالعه با 1760 شرکت کننده در سنین مختلف ، از جمله داروهایی از جمله آنتی هیستامین ، آنتی بیوتیک و آنتی بیوتیک ، درمان سرماخوردگی با عسل را مورد مطالعه قرار دادند. آنها آن را متفاوت مقایسه کردند و نتیجه گرفتند که طول سرماخوردگی در افرادی که از عسل به عنوان دارو استفاده می کنند حداقل سه روز کوتاهتر از افرادی است که به دنبال درمان های معمولی هستند. مواد ضد میکروبی موجود در عسل ارتباط مستقیمی با عوامل بیماری زا دارد. آنها با سرماخوردگی می جنگند. همچنین ویسکوزیته عسل باعث تحریک گلو و کاهش سرفه می شود. عسل همچنین حاوی آنتی اکسیدان است و تحقیقات نشان می دهد که دارای فعالیت ضد میکروبی و ضد التهابی است. محققان گفتند: عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی شایع ترین دلیل برای تجویز آنتی بیوتیک ها است. اما از آنجا که اکثر URTI ها ویروسی هستند ، تجویز آنتی بیوتیک هم ناکارآمد و هم نامناسب است. "استفاده بیش از حد از این داروها منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی در برابر میکروب ها می شود." اما طبق گفته محققان ، به کودکان زیر یک سال نباید به دلیل خطر ابتلا به بوتولیسم ، عسل داده نشوند.

در اقدامی غیرمعمول ، پلیس اسپانیا مردی را دستگیر کرد که همه گیر Covid-19 را به اتهام پخش نفرت و خشونت در رسانه های اجتماعی و اینترنت انکار کرد.

این زندانی 38 ساله است و در ساراگوزا در شمال شرقی اسپانیا زندگی می کند.

وی ادعا می کند که بیماری همه گیر Covid-19 دروغ است و مسئولان بهداشت ، پزشکان و محققان و رسانه ها "پشت آن هستند".

بازداشت شدگان همچنین از مجرمان سایبری خواستند که به روزنامه نگاران و سیاستمداران حمله کنند.

وی در یکی از حسابهای خود نوشت: "برای همه این مشکلات یک راه حل وجود دارد: تیراندازی به پشت پدرو سانچز (نخست وزیر اسپانیا)".

وی همچنین کسانی که به ویروس تاج و بیماری همه گیر اعتقاد دارند ، "احمق ها" توصیف کرد که "سزاوار مرگ هستند".

پلیس اسپانیا این 38 ساله را "تهدید جدی" برای سلامت عمومی توصیف کرده و پس از ردیابی وی ، وی را در نزدیکی ساراگوزا بازداشت کرد.

دستگیری در ارتباط با اپیدمی Covid-19 ، اگرچه غیر معمولی نیست ، اما در برخی از مناطق جهان رخ داده است. به عنوان مثال در سنگاپور برای اولین بار دو تبعه چینی رسماً به دلیل فعالیتهای مخفی خود محاکمه شدند ، یا در کره جنوبی ، یک رهبر مذهبی به اتهام فریب و اختلال در شیوع بیماری کورو ویروس دستگیر شد. بوده است.